Fraser Island
Blijf op de hoogte en volg Martine
10 November 2016 | Australië, Frasereiland
OMG!!! Trump is de nieuwe president van de VS. We hebben WiFi via de TomTom en Jaap heeft amper zijn ogen open als hij de TomTom aan zet voor dit wereldnieuws. In schok eten we ons ontbijtje. Ik was ook niet super enthousiast over Hillary, maar alles is beter dan deze blaaskaak.
Maar 'life goes on': op Facebook klaagt iemand over een file (het kan tegen zitten in het leven) en wij gaan naar Fraser Island.
Eerst een klein half uur met de boot en dan in een 4WD busje met 14 personen. Ons busje rijdt als eerste de boot af en dat is mooi want we zijn niet de enigen. We draaien meteen de zandweg op. Hier geen asfalt. Onze chauffeur en tevens gids heeft op weg naar de haven al heel wat verteld, maar niet dat we de veiligheidsgordels beslist om moeten doen. Gevolg: iedereen stuitert door de bus en mijn Zwitserse buurvrouw kletst met haar hoofd tegen het dak. Wauw! Dit komt aardig overeen met de achtbaan waarin ik met Rosalie en Charlotte heb gezeten. Snel die gordel om, wat al schuddend en stuiterend nog een hele klus is. Jaap en ik zitten toevallig op de achterbank, dus succes verzekerd. Eenmaal vastgesnoerd moeten we ook wel lachen om de rit. Al wisten we toen nog niet dat we vandaag 180 km zouden gaan rijden.
Eerste stop is een wandeling door het regenwoud. Het is weer prachtig en het voordeel van een gids is dat je er veel van opsteekt. Er liep een kraakhelder beekje van regenwater doorheen. Fraser eiland en de zandplaat eronder zouden meer zand bevatten dan de Sahara, maar het eiland is dus ook begroeid. Na een poos kwamen we op het strand aan de oostkant, 75 Mile Beach "also known as the Fraser Island Highway".
En ja, we hebben wel eens op rustiger wegen gereden ;-)
Volgende stop was bij een scheepswrak. Daar had ik me niet zoveel van voorgesteld, maar het was toch fascinerend. Het moet een degelijk schip geweest zijn want het was nog redelijk intact. Weet even niet meer hoe lang het er al ligt, maar wel lang. (Opgezocht: 1930)
Eli Creek, een beek een eind voorbij het wrak, vonden we het mooist. Zo helder! Via een boardwalk loop je een eindje stroomopwaarts om daarna in het regenwoud door de beek naar zee te lopen. Gekleurde Pinnacles niet zo bijzonder en tenslotte Lake McKenzie, een heel groot meer met weer glashelder water. Lekker zwemmen. De laatste 10 km over de zandpaden zijn Jaap en ik naast de chauffeur gaan zitten. Erg leuk.
We lazen in de plaatselijke krant dat een dag eerder een Duitse toerist, die lag te zonnen op de Highway, was overreden. Ze was met een helicopter naar het ziekenhuis vervoerd. De 21-jarige bestuurder had gedronken en kon meteen zijn rijbewijs inleveren. Wonderlijk verhaal voor de verzekering: 'ik ben overreden toen ik op de snelweg lag te zonnen'.
Toffe dag. Al om 20.30 uur vielen de oogjes dicht.
180 km met chauffeur Greg over Fraser eiland
27 graden bewolkt - half bewolkt, wind
Maar 'life goes on': op Facebook klaagt iemand over een file (het kan tegen zitten in het leven) en wij gaan naar Fraser Island.
Eerst een klein half uur met de boot en dan in een 4WD busje met 14 personen. Ons busje rijdt als eerste de boot af en dat is mooi want we zijn niet de enigen. We draaien meteen de zandweg op. Hier geen asfalt. Onze chauffeur en tevens gids heeft op weg naar de haven al heel wat verteld, maar niet dat we de veiligheidsgordels beslist om moeten doen. Gevolg: iedereen stuitert door de bus en mijn Zwitserse buurvrouw kletst met haar hoofd tegen het dak. Wauw! Dit komt aardig overeen met de achtbaan waarin ik met Rosalie en Charlotte heb gezeten. Snel die gordel om, wat al schuddend en stuiterend nog een hele klus is. Jaap en ik zitten toevallig op de achterbank, dus succes verzekerd. Eenmaal vastgesnoerd moeten we ook wel lachen om de rit. Al wisten we toen nog niet dat we vandaag 180 km zouden gaan rijden.
Eerste stop is een wandeling door het regenwoud. Het is weer prachtig en het voordeel van een gids is dat je er veel van opsteekt. Er liep een kraakhelder beekje van regenwater doorheen. Fraser eiland en de zandplaat eronder zouden meer zand bevatten dan de Sahara, maar het eiland is dus ook begroeid. Na een poos kwamen we op het strand aan de oostkant, 75 Mile Beach "also known as the Fraser Island Highway".
En ja, we hebben wel eens op rustiger wegen gereden ;-)
Volgende stop was bij een scheepswrak. Daar had ik me niet zoveel van voorgesteld, maar het was toch fascinerend. Het moet een degelijk schip geweest zijn want het was nog redelijk intact. Weet even niet meer hoe lang het er al ligt, maar wel lang. (Opgezocht: 1930)
Eli Creek, een beek een eind voorbij het wrak, vonden we het mooist. Zo helder! Via een boardwalk loop je een eindje stroomopwaarts om daarna in het regenwoud door de beek naar zee te lopen. Gekleurde Pinnacles niet zo bijzonder en tenslotte Lake McKenzie, een heel groot meer met weer glashelder water. Lekker zwemmen. De laatste 10 km over de zandpaden zijn Jaap en ik naast de chauffeur gaan zitten. Erg leuk.
We lazen in de plaatselijke krant dat een dag eerder een Duitse toerist, die lag te zonnen op de Highway, was overreden. Ze was met een helicopter naar het ziekenhuis vervoerd. De 21-jarige bestuurder had gedronken en kon meteen zijn rijbewijs inleveren. Wonderlijk verhaal voor de verzekering: 'ik ben overreden toen ik op de snelweg lag te zonnen'.
Toffe dag. Al om 20.30 uur vielen de oogjes dicht.
180 km met chauffeur Greg over Fraser eiland
27 graden bewolkt - half bewolkt, wind
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
