Estuary: riviermonding

De zon is terug! We springen uit de veren. Maar het is slechts 11 graden en we staan in het bos, dus die zon voelen we niet. Daarom meteen op pad en via de Princes Highway naar Mallacoota, een plaatsje aan een riviermonding. De eerste van vandaag. Bij de werf ontbeten. Daar is altijd van alles te zien: pelikanen die om vis vechten, aalscholvers, vissers, kanoërs.
Mooie route met een paar kangoeroes die overwogen om over te steken. Op tijd gezien.
Volgende stop: koffietijd in een rainforest. Meteen even een rondwandeling gemaakt, want we begonnen al afkickverschijnselen te vertonen. Regenwoud blijft boeien.
De Princes Highway loopt weliswaar langs de kust, maar als je de zee wilt zien dan moet je een zijweg nemen. We doen een scenic route langs de kust en zien de monding van de Snowy River. Adembenemend mooi. Turquoise water en wit zand.

We hebben een overnachtingsplaats op het oog bij een Taverne, uit de Camps Australia Wide. Misschien kunnen we er meteen een hapje eten. Dat loopt iets anders. We komen bij een huis dat vroeger een post was voor koetsen. Het staat aan een weggetje tussen weilanden. Als we wat aarzelend een prachtige tuin (rozen en agapanthus) in lopen komt ons een oud iel mannetje tegemoet. Ja, we kunnen hier overnachten op het grasveld, een prachtig gazon. Het huis en de grond zijn van zijn zoon. Al babbelend laat hij ons de recreatieruimte, de douche/toiletten en het grasveld zien. We verstaan hem aardig goed, maar gaan de mist in als hij zegt dat hij Al heeft. Wie of wat is Al? Oh, Alzheimer! Het is een schattig mannetje, met humor. Ik twijfel er wel even aan of het echt de bedoeling is dat we met die zware bak van ons over het gazon gaan scheuren. Gelukkig komt net de zoon thuis. "Ga maar staan waar je wilt". En dus staan we als enigen in die schitterende tuin op prachtig gras.
Het mannetje (naam vergeten, oeps...) vertelde dat hij van muziekmaken houdt, op een keyboard. Even later horen we hem spelen in de recreatieruimte bij het huis. Ik ga even naar hem toe, krijg uitleg over het keyboard, nog een keyboard en dan heeft hij nog iets bijzonders: een pianola. De sprei die erover hangt gaat eraf en hij laat trots zien hoe het ding werkt. Ik mag het ook proberen. Erg leuk allemaal. En 'Al' lijkt blij met de afleiding/aandacht. Er vliegt een uur voorbij. Na het eten (wij) kwam hij nog even een praatje maken.

233 km afgelegd
11 graden bij het opstaan tot 22 graden in de middag. Hele dag zon. Daar zijn we blij mee.